Του Τάσου Παπαδόπουλου
Τάραξε τα νερά στη δεξιά πολυκατοικία ο Α. Σαμαράς, κι ας σφυρίζουν κλέφτικα στο Μαξίμου. Αν μπει τελικά κι αυτός στο παιχνίδι της πολιτικής κονίστρας, θα έχουμε στο δεξιό κέρας της Ν.Δ. αισίως, τέσσερεις πολιτικούς σχηματισμούς. Όλα προσωποπαγή κόμματα με στόχο έναν, τις βουλές του αρχηγού τους. Ωραία πάμε. Από την άλλη όχθη του ποταμού, και όχι του Ποταμιού, που μας άφησε χρόνους πολλούς, τα κόμματα αρχηγικά, ως επί το πλείστον, ουκ ολίγα.
Σε αυτά διαγκωνίζονται οι επίγονοι του Τσίπρα, κι έτσι φτάσαμε στην διάσπαση του 1,5%. Όμως ο αρχηγός στην προκειμένη περίπτωση δεν εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, αλλά αναστήθηκε εκ της τέφρας του και κάνει ένα νέο ξεκίνημα, το λεγόμενο rebranding.
Τώρα, για τα φράγκα το κάνει, όπως ισχυρίστηκε η Ζωή της Πλεύσης, ή για την δόξα; Εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψη μας αυτό που λέγεται εδώ και χρόνια, ότι «την δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς». Στις μέρες μας το χρήμα σε συνδυασμό με την απληστία, διακατέχει πολλούς εξ ημών.
Ήδη οι πρώην σύντροφοι σφάζονται με αφορμή το υπό έκδοση βιβλίο με τίτλο Ιθάκη που παραπέμπει σε ταξίδια μακρινά όχι βεβαίως ως την Τζαμάικα Όμως θα μπορούσε να εγείρει ενστάσεις και ενδεχομένως αγωγές από την πλευρά της Ζωής, που έχει κατοχυρώσει ήδη την ‘Πλεύση ελευθερίας’.
Την είδαμε πρόσφατα, με την χρήση του τεχνητής νοημοσύνης, να αναλαμβάνει ρόλους δικαστή , πυροσβέστη, αλλά και οικοδόμου. Το παιδί που λέγαμε παλιά για όλες τις δουλειές, ή αγγλιστί one woman show’. Όχι παίζουμε που λένε. Ο δυναμισμός της φτάνει στο σημείο να καλεί την αστυνομία, να συλλάβει … τους δικαστές της έδρας. Κατέχει την απόλυτη εξουσία και το αλάθητο, η κυρία Πρόεδρος.
Αλλά να δούμε που το πάει και ο Α. Σαμαράς, που μας πληροφόρησε στο διάγγελμά του από τηλεοράσεως, την μεσημβρία της Κυριακής, την ώρα της πέψης, ότι το σκέφτεται αν θα κάνει το δεύτερο απονενοημένο διάβημα ή όχι. Το ζυγίζει αν θα ιδρύσει κόμμα, μας είπε.
Μιας και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο κόσμος στην απελπισία του ψηφίζει κάθε πικραμένο, δεν αποκλείεται στην επόμενη Βουλή που θα προκύψει, εκτός απροόπτου στις αρχές του 2027, να δούμε να εισέρχονται στον επονομαζόμενο και ναό της δημοκρατίας, μια ντουζίνα και πλέον κόμματα. Αυτό θα πει πολυφωνία. Τώρα το ποιος θα μας κυβερνήσει είναι άλλο θέμα. Εξάλλου οι μισοί σχεδόν Έλληνες, εμφανίστηκαν να προτιμούν το χάος, αντί του Μητσοτάκη.
Χάος λοιπόν και Άγιος ο Θεός. Πάντως κυβέρνηση με πρόσημο το χάος δεν έχει τύχει να δούμε. Θα είναι μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Αυτά τα είδαμε στο μακρινό 2015, όταν η Ζωή είπε στη φρουρά της Βουλής, αυτήν που φώναζε απελπισμένα ο Μάκης Μπαλαούρας να επιβάλει την τάξη, να ντυθεί με πολιτικά, μιας και στο χάος, μας είναι άχρηστοι οι ένστολοι.
Μολονότι οι επίσημες μελέτες μιλούν και λένε ότι στην Ελλάδα 12% πάσχουν από ψυχικά νοσήματα, στην δημοσκόπηση περί χάους, τα ποσοστά αυτά εκτοξεύονται στο 42%. Τι να συμβαίνει άραγε; Αυτοί που κόπτονται για την δημοκρατία, τώρα άραγε προκρίνουν το χάος, κι όποιον πάρει ο χάρος;
Σε αυτό το παιχνίδι της διάλυσης της χώρας, οφείλει να μην παρασυρθεί ο πρώην πρωθυπουργός. Όταν έκανε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ το 2012, δεν μπορεί τώρα να κατηγορεί τον Μητσοτάκη, που ενέταξε στους κόλπους της Ν.Δ., πρωτοκλασάτα πρώην στελέχη του Κινήματος Αλλαγής.
Κι όταν μας λέει ότι έκανε υπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην κυβέρνηση του, οφείλει να θυμηθεί ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, τον έκανε υπουργό Εξωτερικών το 1990 σε ηλικία 38 ετών.
Και το χειρότερο, παλινδρόμησε με το πακέτο Πινέιρο που ονόμαζε το νεοσύστατο κράτος στον βορά, Novamakedonia, που ήταν μια λέξη απείρως καλύτερη, από την συμφωνία των Πρεσπών του Τσίπρα, που αμφισβητεί τώρα κι αυτήν ο Μιτσκοσκι. Και γι αυτή την αμφιλεγόμενη συμφωνία καταναλώθηκε πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, από την πλευρά της εξωτερικής πολιτικής.
Ο Κ. Μητσοτάκης ακολούθησε μια διαφορετική γραμμή στα εξωτερικά από τον Α. Σαμαρά. Το αν θα του βγει είναι ζητούμενο και με πολλά ερωτηματικά. Όμως αυτό που δεν μπορεί να του αμφισβητηθεί είναι ότι θωράκισε αμυντικά την χώρα και προχώρησε παρά τις καθυστερήσεις αρκετών ετών, στις συμφωνίες για τους υδρογονάνθρακες, στο θέμα του διαδρόμου που άνοιξε προς τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη και στο θέμα των εξορύξεων.
Το γεγονός ότι ουδέν πράττει η κυβέρνηση απέναντι στα Σκόπια, που αποποιούνται και αυτή την κουτσή συμφωνία και τα Τίρανα, που κρατούν στο συρτάρι τους την προσφυγή στη Χάγη για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, μπλοκάροντας τα κεφάλαια που ανοίγουν για την ένταξή τους στην Ε.Ε., είναι ένα μεγάλο θέμα, που οι αντιπολιτευόμενοι την Ελλάδα, ευρωβουλευτές της αντιπολίτευσης, δεν το βλέπουν και δεν το εγείρουν.
Τους έχει τρελάνει φαίνεται ο παχυλός μισθός τους, που δεν τον είχαν δει ούτε στα πιο προχωρημένα όνειρά τους…