Του Αρχιάτρου του ΕΔΟΕΑΠ Εμμανουήλ Ανδρεάδη
Ο δημοσιογραφικός κόσμος στην Ελλάδα σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με ποικίλους κινδύνους που σχετίζονται τόσο με τις συνθήκες εργασίας τους όσο και με τον τρόπο ζωής τους και οδηγούν σε επιβάρυνση ης σωματικής και της ψυχικής τους υγείας. Είναι γνωστό από τη διεθνή βιβλιογραφία ότι άτομα που θα πρέπει να πραγματοποιήσουν την εργασία τους μέσα σε περιορισμένα χρονικά όρια και κάτω από συνθήκες άγχους και stress, εμφανίζουν συχνότερα ισχαιμικές καρδιαγγειακές εκδηλώσεις, στηθάγχη, έμφραγμα μυοκαρδίου και αρρυθμίες συγκρινόμενα με άτομα που δεν υπόκεινται σε τέτοιου είδους περιορισμούς.
Τα προβλήματα υγείας των δημοσιογράφων επιδεινώνονται από το ακανόνιστο ωράριο εργασίας, το κυνηγητό των ειδήσεων και τη διαρκή επαγρύπνηση τους για την έγκαιρη καταγραφή και μετάδοση της είδησης.
Δεν είναι μόνο τα καρδιαγγειακά νοσήματα που ταλαιπωρούν τον δημοσιογραφικό κόσμο. Οι χρόνιες πνευμονικές παθήσεις, όπως είναι το εμφύσημα, οι βρογχεκτασίες, η βρογχίτιδα και η πνευμονική καρδία, απαντούν πολύ πιο συχνά ιδιαίτερα στις ηλικίες άνω των 60 ετών συγκριτικά με άτομα παρόμοιας ηλικίας που δεν ανήκει στον κόσμο των δημοσιογράφων.
Το υψηλό ποσοστό των πνευμονικών παθήσεων σε συνδυασμό με την αυξημένη χρήση καπνού και καπνικών προϊόντων οδηγούν σε αύξηση της νοσηρότητας και θνησιμότητας αφού, ως γνωστόν, υπάρχει άμεση συσχέτιση του καπνίσματος με τα χρόνια αυτά νοσήματα και με την ανάπτυξη καρκίνου, ιδιαίτερα του πνεύμονα.
Αναφορικά με το προσδόκιμο επιβίωσης των δημοσιογράφων μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν ολοκληρωμένα στατιστικά δεδομένα αλλά μόνο κάποιες επιμέρους παρατηρήσεις που δείχνουν σημαντικά χαμηλότερο προσδόκιμο επιβίωσης από τον γενικό πληθυσμό το οποίο σύμφωνα με τα δεδομένα διεθνών Οργανισμών η επιβίωση των γυναικών ανέρχεται στα 81 έτη και των ανδρών στα 76,5 έτη.
Πέραν των αυξημένων αυτών προβλημάτων υγείας οι Έλληνες δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν επιπλέον στην καθημερινότητά τους και συγκεκριμένες ψυχολογικές προκλήσεις, όπως το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης (Job Burnout) και της κακομεταχείρισης στο χώρο εργασίας (Workplace abuse). Το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης έχει αναφερθεί σε σημαντικό ποσοστό Ελλήνων Δημοσιογράφων. Μάλιστα, όπως προκύπτει από μελέτη καταγραφής σε διάρκεια ενός έτους ποσοστό 17,5% των εργαζομένων έχει αντιμετωπίσει φυσική κακοποίηση και 72,4% ψυχολογική περιγράφοντας έτσι τις δυσμενείς συνθήκες εργασίας και το stress που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους δραστηριότητα.
Στο πλαίσιο της αντιμετώπισης τέτοιου είδους προκλήσεων και της βελτίωσης της ποιότητας ζωής των εργαζομένων στο χώρο εργασίας τους έχουν θεσπιστεί κάποιες συγκεκριμένες πρωτοβουλίες από Οργανισμούς, όπως:
- Εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΠΟΥ που στοχεύει στην εκπαίδευση των δημοσιογράφων σχετικά με τα μη μεταδοτικά νοσήματα και τραυματισμούς με στόχο την καλύτερη ενημέρωση και παρουσίαση των θεμάτων υγείας συμβάλλοντας έτσι στην βελτίωση της κατανόησης και παρουσίασης θεμάτων που αφορούν την υγεία
- Προγράμματα υποστήριξης και προστασίας των δημοσιογράφων από εγκληματικές ενέργειες σε θέματα δικαίου από διεθνείς Οργανισμούς, όπως είναι η Committee to Protect Journalists.
Βέβαια για την αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων υγείας θα πρέπει να βελτιωθούν τόσο οι ώρες όσο και οι συνθήκες εργασίας καθώς και η τήρηση των αναγκαίων υγιεινοδιαιτητικών μέτρων.
Συγκεκριμένα θα πρέπει στην επιχείρηση που εργάζονται να ακολουθείται καθορισμένο ωράριο εργασίας εφόσον αυτό είναι εφικτό, να υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι και να δίνεται έμφαση στη σωστή διατροφή, στην ανάγκη φυσικής άσκησης, τουλάχιστον πέντε φορές την εβδομάδα για 30 min ημερησίως και στη διακοπή του καπνίσματος.
Η εφαρμογή και τήρηση των παραπάνω μέτρων ενδεχόμενα να βοηθήσει σε μείωση των δυσμενών επιπτώσεων στην υγεία και την ποιότητα ζωής του δημοσιογραφικού κλάδου.