Του Τάσου Παπαδόπουλου

Κίνηση ματ, απέναντι στην αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, έκανε εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας η κυβέρνηση, υπό την πίεση και της Ε.Ε., που ζητούσε επίμονα από την Αθήνα, να υποβάλει στις Βρυξέλλες έως τις 27 Απριλίου τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Χάρτη της χώρας. Σε αυτόν αποτυπώνεται η μεγίστη δυνατότητα των θαλασσίων ελληνικών ζωνών, που ταυτίζεται με τον χάρτη της Σεβίλλης, που ετοιμάστηκε για λογαριασμό της Ε.Ε. το 2020. Έκτοτε η Τουρκία με επανειλημμένες διακηρύξεις και απειλές, απαιτούσε από την Ελλάδα να αποκηρύξει τον χάρτη αυτό και το περιεχόμενό του.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Ο σοφός γέρων Νέστωρ, που σίγουρα ξέρει πολλά περισσότερα, στην τελευταία -τακτική μηνιαίως- επικοινωνία μας, εξομολογήθηκε (όχι ότι θα πάει ενόψει Πάσχα να "κοινωνήσει"):

-Έβλεπα προ ήμερών στο MEGA τη δημοσκόπηση της METRON ANALYSIS, είπε στους "μαθητές του", ενώ από τη κουζίνα στο τρανζιστοράκι ακουγόταν το λυπητερό ερωτικό τραγούδι και ο στίχος "Αν ειν' η μοίρα μου σκαταμένη δε φταίει ο κόσμος ούτε και εσύ. Ότι αγαπάω εγώ πεθαίνει και ξαναρχίζω απ' την αρχή"...

Του Κώστα Παπαϊωάννου*

Ο αξέχαστος Τάσος Δήμου γεννήθηκε το 1924 στο Επταχώριο Καστοριάς, πρωτοδούλεψε ως δημοσιογράφος σε αντιστασιακά φύλλα της Κατοχής, το 1946 στον Ριζοσπάστη και από το 1952 στην Αυγή, στο εργατικό ρεπορτάζ, όπου έγινε ο κορυφαίος. Η χούντα τον βρήκε γραμματέα της Ενώσεως Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου (ΕΣΑΤ) που είχε ιδρυθεί το 1935 και αριθμούσε 450 μέλη (το σύνολο των συντακτών των περιοδικών και μέρος των συντακτών των εφημερίδων: κάποιους που δεν έγραφε η ΕΣΗΕΑ λόγω «αριστερών  φρονημάτων» και κάποιους που δεν ήθελαν να γραφτούν εκεί). Η χούντα τον βρήκε επίσης και γραμματέα της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Τύπου Ελλάδος, (που ήταν προσωπικό δημιούργημά του),  με συμμετοχή δημοσιογράφων (πλην ΕΣΗΕΑ), τυπογράφων και υπαλλήλων· παραλίγο όμως να τον βρει… στη φυλακή!

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Με την ψηφοφορία και τις αποχωρήσεις, εν μέσω χαρακτηρισμών από πολιτικούς αρχηγούς, που παριστάνουν τους εισαγγελείς και τους δικαστές, που δεν περιποιούν τιμή στο ελληνικό κοινοβούλιο, έκλεισε η κοινοβουλευτική διαδικασία παραπομπής του Χ. Τριαντόπουλου στους φυσικούς δικαστές.

της Τάνιας Χριστοδουλίδου*

Σε μια εποχή όπου οι ψηφιακές οθόνες κυριαρχούν στην καθημερινότητα των παιδιών, η αγάπη για το διάβασμα -η φιλαναγνωσία-, αποτελεί όχι μόνο μια ωφέλιμη συνήθεια αλλά και έναν κρίσιμο παράγοντα για την πνευματική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Η καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας δεν είναι απλώς μια παιδαγωγική προτεραιότητα, αλλά και μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη, καθώς το βιβλίο μπορεί να αποτελέσει πυξίδα σε κάθε στάδιο της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Τι όμως μας προσφέρει;

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα λέει ο κυρίαρχος Λαός. Και ισχύει ακόμη και για Πρωθυπουργικά γραφεία. Στην αναμπουμπούλα, εκείνο που παρατήρησαν -αντικειμενικοί και έξω από το χορό- παρατηρητές, ήταν πως σιωπηρά, όπως άλλωστε ταιριάζει στο ύφος και τις πρακτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη, πέρασαν -σχετικά στα ψιλά- οι αλλαγές στους συνεργάτες του  Πρωθυπουργικού γραφείου. Ο λόγος;

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Τα προηγούμενα εικοσιτετράωρα πραγματοποιήθηκε η πιο ακριβή χειρουργική επέμβαση. Κόστισε το αστρονομικό ποσό των δύο τρις δολαρίων. Ο …επιτυχημένος χειρουργός, δεν ήταν άλλος από το Ντόναλντ Τραμπ, που φορολόγησε άγρια με μια ταχυδακτυλουργική μέθοδο 185  χώρες του πλανήτη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, ότι ο νέος σερίφης του Λευκού Οίκου εξαίρεσε τρεις χώρες από το μεγάλο χαράτσι, που επέβαλε σε ολόκληρο τον κόσμο. Κι αυτές είναι η Ρωσία, η Λευκορωσία και η Β. Κορέα. Τυχαίο; Μάλλον όχι, μιας και η γεωπολιτική στροφή του ανωτάτου άρχοντα της Ουάσιγκτον επιβάλλει άλλη αντιμετώπιση, προς τις μέχρι τώρα εχθρικές χώρες προς τη Δύση.

του Πάνου Τριγάζη

Ένα τέταρτο του αιώνα μετά την ίδρυσή του, ο Σύνδεσμος Μπάιρον  για τον Φιλελληνισμό και  Πολιτισμό, κίνημα ενεργών πολιτών με έδρα τον δήμο Βύρωνα, μέλη όμως σε όλη την Ελλάδα και εκτός συνόρων, τιμά τον ιδρυτικό του πρόεδρο Θόδωρο Καρζή, δημοσιογράφο και πολυγραφότατο συγγραφέα.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Μπορεί νηστικό αρκούδι να μην χορεύει, αλλά στη φυλή μας, όταν του Νεοέλληνα το  άντερο λιγδώσει, το στομάχι ξεκολλάει από τη πλάτη, τότε αρχίζει να σκέπτεται περίεργα, μπορεί και απερίσκεπτα...

Οι απολιτίκ νέοι, με το κινητό στο χέρι των 1.000 + ευρώ δεν έχουν ζήσει "τα χρόνια της... Επαγγελίας" 1981-1989 του πράσινου Ήλιου.

Δεν είχαν γεννηθεί καν οι σημερινοί 35αρηδες.

Και καλό είναι να ρωτήσουν τους γονείς τους και να διαβάσουν τι έγινε το "βρώμικο '89".

Γιατί;;;

Για να μην ξαναζήσει η χώρα, αυτό που για άλλες Δυτικοευρωπαϊκές Δημοκρατίες ήταν και παραμένει φυσιολογικό. 

Του Κώστα Πάντζιου

Πολλά λέγονται, καιρό τώρα, για το πόσο ρευστό είναι το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και για το πώς θα παύσει να είναι ρευστό και να σταθεροποιηθεί. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν είναι ρευστό –κάθε άλλο– το πολιτικό μας σκηνικό. Ρευστό είναι το κομματικό μας σκηνικό. Μάλιστα δε, πιστεύουμε ότι από πλευράς πολιτικών συσχετισμών και απαιτήσεων της λαϊκής βάσης, πιο στέρεο σκηνικό από αυτό που υπάρχει στη χώρα μας, δεν γίνεται.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου *

Το "Τσοβόλα δώσ’τα όλα" μια φορά ελέχθη και μάλλον ανεπιτυχώς. Ανεπιτυχώς, γιατί οι παλαιότεροι θυμούνται πως με Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου για δεύτερη τετραετία η φράση δεν έπεισε τους ψηφοφόρους και τον Δημήτρη Τσοβόλα, διαδέχθηκε ο Αντώνης Σαμαράς στο υπουργείο Οικονομικών, επι Κυβερνήσεως Τζ. Τζαννετάκη. Η δίψα... τότε για αυξήσεις ήταν μετά από τη περίοδο λιτότητας με υπουργό τον Κ. Σημίτη, ο οποίος παραιτήθηκε μάλιστα το 1988, για να γίνει "Τσάρος" ο Δ. Τσοβόλας.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Με ένα απέραντο οικόπεδο μοιάζει το Ουκρανικό έδαφος, που το χρησιμοποιούν τρελοί πολιτικοί, επιδιώκοντας να κατακτήσουν εδάφη και να εκμεταλλευτούν κάθε τι που υπάρχει σε αυτή την πολύπαθη γη. Ο Πούτιν έχει ήδη καταλάβει στα τρία χρόνια που διαρκεί ο πόλεμος, το 20% της Ουκρανίας, ενώ ο Τραμπ διεκδικεί να κατοχυρώσει την εκμετάλλευση όχι μόνο των σπάνιων γαιών, αλλά και τους κάθε μορφής ενεργειακούς πόρους. Από τους υδρογονάνθρακες και το φυσικό αέριο μέχρι τις κάθε λογής υποδομές. Κι όπως υποστήριξε ο Ζελένσκι, καθημερινά προσθέτει στο καλάθι και νέες απαιτήσεις.

Του Θέμη Μπερεδήμα *

Η κρίση στον Τύπο, θα μπορούσε να παραφραστεί με το ίδιο περίπου νόημα και ως η «χρήση» του Τύπου. Μήπως ζούμε μια κρίση, μία «χρήση» που αντανακλά στην αρχή, ότι το πώς αντιμετωπίζεται ο Τύπος είναι καθαρά και μόνο ζήτημα Δημοκρατίας; Ποιος τον χρησιμοποιεί λοιπόν σήμερα, με ποιόν τρόπο και για ποιόν σκοπό;
Ο χάρτης του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου έχει τροποποιηθεί τα τελευταία χρόνια με σαρωτικές μεταβιβάσεις. Δεν υπάρχει κανένας παραδοσιακός ιδιοκτήτης πλέον. Οι ιδιοκτήτες των αθηναϊκών μέσων πανελλαδικής κυκλοφορίας και εμβέλειας είναι ολιγάρχες, επιχειρηματίες που έχουν μετατρέψει τον χώρο των ΜΜΕ σε «βιομηχανικό γήπεδο».

Της Αγγελικής Γυπάκη*

Ένας σπουδαίος δάσκαλος της Ελληνικής γλώσσας, βαθύς γνώστης της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ο ερευνητής που μετέφρασε τουλάχιστον τέσσερις φορές την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ο Κώστας Δούκας, ταξίδεψε σήμερα στα Ηλύσια Πεδία για να συναντήσει τον αγαπημένο του ήρωα, τον Όμηρο-Οδυσσέα και τις “ενάρετες ψυχές στους παραδεισένιους κήπους της αρχαιότητας”. Ο πολυτιμότερος των αρθρογράφων του ecozen.gr που  κόσμησε τον ιστότοπο μας απο τη “γέννησή” του (2013) με τουλάχιστον 200 άρθρα του, ο Κώστας Δούκας, έφυγε από κοντά μας με την ίδια αξιοπρέπεια που χαρακτήρισε ολόκληρο το βίο του, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό στη ομηρική γραμματεία, τα ελληνικά γράμματα, την οικογένεια του και τους φίλους του.

Γιαννης Κυριακόπουλος

Του Νίκου Σηφάκη

Όσα αφορούν στην περιβόητη ανεξαρτησία της ελληνικής Δικαιοσύνης μπορεί το τελευταίο διάστημα να έχουν καταντήσει (διότι περί κατάντιας πρόκειται) χοντροκομμένο… καλαμπούρι· ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πρόκειται για ένα τεράστιο ζήτημα, το οποίο έχει να κάνει με τις θεμελιώδεις αξίες του δημοκρατικού πολιτεύματος που καυχόμαστε ότι διαθέτουμε.
Επειδή ο σεβασμός είναι κάτι που κατακτάται με κόπο και δεν χαρίζεται, πάμε να δούμε εάν η Δικαιοσύνη στον τόπο μας διαθέτει όλα τα εχέγγυα και τις προϋποθέσεις που χρειάζονται, προκειμένου οι πολίτες που επιβάλλεται να την έχουν ως το αποκούμπι τους,  αντί να νιώθουν ότι θίγονται από κάθε άποψη.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Στις 9 Μαρτίου 2025, σας εκθέσαμε τις ΑΠΟΨΕΙΣ μας για την "ΤΡΙΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ" Πρωθυπουργών, εν όψει ανασχηματισμού. Ο ανασχηματισμός έγινε.

Στο Β. ημίχρονο -χοντρικά- πριν από τη λήξη της θητείας (δεύτερης τετραετίας) της παρούσης Κυβέρνησης. Ο Πρωθυπουργός έκανε τις επιλογές για το πως θα βαδίσει, όπως πολλάκις έχει διατυπώσει, προς τις εκλογές το 2027.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Μπορεί οι κοινή γνώμη να αδιαφορεί για τον κυβερνητικό ανασχηματισμό, μπορεί τα ΜΜΕ να μας βομβάρδισαν  εδώ και μέρες με τα πιθανά ονόματα, ποιοι θα μπουν ή θα βγουν από την κυβέρνηση, όμως το ερώτημα, που τίθεται είναι ποιο μήνυμα εκπέμπουν οι μετακινήσεις και οι αλλαγές προσώπων από υπουργείο σε υπουργείο. Στα αρνητικά μηνύματα μπορεί κανείς αβίαστα να εντάξει την παταγώδη αποτυχία του λεγόμενου επιτελικού κράτους των 62 προσώπων στο κυβερνητικό σχήμα. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, που έχει τριπλάσιο αριθμό υπουργών αναπληρωτών και υφυπουργών.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου *

Ακούτε τις ημέρες αυτές, από τότε που αναρτήθηκαν δηλαδή τα εκκαθαριστικά του νέου ΕΝΦΙΑ, για 12 μηνιαίες δόσεις και έκπτωση 20%, εφόσον έχετε ασφαλίσει το ακίνητό σας για σεισμό, πλημμύρα και άλλα φυσικά φαινόμενα. Αν ρίξετε όμως μια πιο προσεκτική ματιά, στο εκκαθαριστικό θα διαπιστώσετε πως μπορεί να έχετε έκπτωση 20% και 30% , όσων η ακίνητη περιουσία δεν ξεπερνά τα νέα όρια που έχουν τεθεί από το 2023.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Ένα ερώτημα που γεννάται στις μέρες μας, είναι που πάει ο κόσμος. Ο νέος κόσμος, που αναδύθηκε μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ με τα προτερήματά του και τα ελαττώματα του υποσχέθηκε … επί γης ειρήνη. Κι αυτό, γιατί η κατάργηση του ενός σχηματισμού, έδειχνε μια σφόδρα πιθανή κατάργηση του ετέρου, που ήταν το ΝΑΤΟ.

Του Κώστα Πάντζιου

Ο μήνας Μάρτιος, με το που άρχισε, δεν προλαβαίνουμε να καταγράφουμε ειδήσεις. Η πρώτη και σπουδαιότερη, είναι η σταθερή πλέον πεποίθηση, ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Ντόναλντ Τραμπ αλλάζει θέσεις και αποφάσεις με έναν ρυθμό από μέρα σε μέρα. Τόσο πολύ, που οι διοικητικοί μηχανισμοί (State Department και Πεντάγωνο), να έχουν πάθει ταραχή!!! Κοντά στη φοβερή αυτή πραγματικότητα, έρχεται να προστεθεί και μία σημαντική διαπίστωση. Και αυτή είναι το ότι Τραμπ και Πούτιν συνιστούν βίους παράλληλους. Π.χ., πριν τρία χρόνια, ο Πρόεδρος της Ρωσίας ξεκίνησε έναν πόλεμο με την Ουκρανία, υπολογίζοντας ότι αντίπαλός του θα ήταν η δύστυχη αυτή χώρα και στην άμεση συνέχεια, διαπίστωσε ότι το ΝΑΤΟ δεν ήταν και τόσο «κλινικά νεκρό» (δήλωση Μακρόν, τότε), η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν και τόσο διηρημένη όπως έδειχνε, οι ΗΠΑ τότε, είχαν Πρόεδρο τον κ. Τζο Μπάιντεν, που ήταν ένα σώμα και μία ψυχή με την Ευρώπη και πραγματικός αρχηγός του Δυτικού Ελεύθερου Κόσμου.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου *

Στο Ελληνικό πολιτικό σκηνικό-τουλάχιστον από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν- η εκλογή ενός προσώπου για τρίτη-συνεχή- τετραετία είναι "κάστρο απόρθητο και άπαρτο". Εξαίρεση χωρίς όμως τρίτη συνεχή τετραετία διακυβέρνησης έχει καταγραφεί για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (με τη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας και τις εκλογές του 1974 και του 1977) και για τον Ανδρέα Παπανδρέου (εκλογές 1981, 1985, 1993) ίσως και για τον Κώστα Σημίτη (παραίτηση Α. Παπανδρέου Ιανουαρίου 1996, εκλογές Σεπτεμβρίου 1996 και του 2000). Όλοι όσοι διετέλεσαν Πρωθυπουργοί από το 1974 μέχρι τις ημέρες μας, εξασφάλισαν το μέγιστο δεύτερη τετραετία.

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Μεγάλη απώλεια για τη βορειοελλαδική δημοσιογραφία και το αριστερό και δημοκρατικό κίνημα ο θάνατος του αγωνιστή του αντιδικτατορικού κινήματος, του δημοσιογράφου και συγγραφέα Πάνου Καϊσίδη, από τα ιστορικά μέλη της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών. Η κηδεία του γίνει την Τρίτη 11 Μαρτίου 2025, στις 10.30 π.μ. από τα Κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου, στη Θεσσαλονίκη. Ο Πάνος Γ. Καϊσίδης γεννήθηκε το 1937 στην Αξιούπολη Κιλκίς από γονείς πρόσφυγες από τον Πόντο. Από την ηλικία των δέκα ετών άρχισε να εργάζεται, διαδοχικά, ως λούστρος και τσαγκάρης, ως πωλητής νερού, με τη στάμνα, στο παζάρι, ως πωλητής  ψιλικών και οπωροκηπευτικών, ως υπάλληλος σε βιβλιοχαρτοπωλεία  της Θεσσαλονίκης, ως οικοδόμος, ως ηθοποιός στο ΚΘΒΕ.

Του Κωνσταντίνου Ι. Κορίδη*

Η Μεταπολίτευση γεννήθηκε· μαζί της κι εγώ. Η δημοκρατία έπαιρνε τις πρώτες ανάσες. Η τύχη ήταν με το μέρος μου. Χαμογελαστό παιδάκι, έκανα τα πρώτα μου βήματα στα Εξάρχεια, στο διαμέρισμα της οδού Αραχώβης 12, στον πρώτο όροφο. Πάντα με φρόντιζε η μεγαλύτερη αδελφή μου, η Φώφη – η νονά της, η Έλλη Αλεξίου, καμάρωνε τόσο για κείνη. Στη βάφτισή μου, στον Άγιο Νικόλαο επί της Ασκληπιού, ήρθε πολύς κόσμος – φίλοι του πατέρα μου Γιάννη Κορίδη και της μητέρας μου Βέρας. Λίγο πιο πάνω, στο 14ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών «Δημήτρης Πικιώνης» - , στην οδό Σίνα, έλαβα το βάφτισμα του πυρός το 1979 υπό την προστασία της αδελφής μου.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Τις μεγαλειώδεις ειρηνικές συγκεντρώσεις, που συγκλόνισαν το πανελλήνιο στη μνήμη των 57 ανθρώπων, που χάθηκαν πριν δύο χρόνια στα Τέμπη, επιχείρησαν  να αμαυρώσουν κάποιοι κουκουλοφόροι, που μετέτρεψαν το κέντρο της Αθήνας σε κρανίου τόπο. Η αδυναμία της οργανωμένης Πολιτείας να αντιμετωπίσει μια ομάδα αντιεξουσιαστών, που έριχναν πάνω στους αστυνομικούς βροχή από μολότοφ, αναδεικνύει την έλλειψη παρά τα όσα διαλαλούσαν ημέρες πριν, σχεδίου, οργάνωσης και δράσης για την αντιμετώπιση τους.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου *

Στη χώρα του Ήλιου και της φαιδράς πορτοκαλέας, συμβαίνουν ΟΛΑ.

Και τα περίεργα και τα παράλογα και τα ανεξήγητα... Ο λόγος σήμερα για την επιδότηση των ηλεκτρικών οχημάτων εν γένει και των αυτοκινήτων ειδικότερα.

Η Ελλάς δεν είναι και η ΠΡΩΤΗ -ανθηρή- οικονομία της Ευρωζώνης, μηδέ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μετά κόπων και βασάνων, ωμού με πολύ ιδρώτα και στερήσεις, καταλαμβάνει το μέσον (όρο) των δύο σχετικών πινάκων.

Ούτε οι αμοιβές είναι οι καλύτερες. Ωσαύτως και το βιοτικό επίπεδο.

Θα πείτε πως είναι δικαιολογημένο εν τινι μέτρω, καθώς περάσαμε 12-13 χρόνια μνημονίων.

Έχουμε σχολιάσει ότι σε τούτη εδώ τη χώρα, το επίδομα για τη γέννηση παιδιού κυμαίνεται  2.400€-3.500€ ενώ για την απόκτηση ηλεκτρικού αυτοκινήτου ξεπερνά τις 9.000€

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη*

«Εκτός από συγγενείς, φίλους και ανθρώπους που θέλουν να συμπαρασταθούν στις οικογένειες των θυμάτων, βλέπουμε και κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και οργανώσεις και σέχτες που θέλουν να εκμεταλλευτούν αυτή τη συνάντηση. Και αυτό από μόνο του συνιστά ένα πρόβλημα». Πρόβλημα είναι η εργαλειοποίηση, μόνο αν πιστεύεις ότι την πολιτική υπηρετούν Χερουβείμ και Σεραφείμ, οπότε θα είχαμε και ζήτημα αντιπροσώπευσης. Η πολιτευόμενη γλώσσα και η ομιλούσα πολιτική νομίζουν ότι ασκούνται σε τόπο χωρίς μνήμη και λογική. Αφήστε, λοιπόν, το ηθικόμετρο και πιάστε το αποτελεσματόμετρο.

Της Ελένης Σπανοπούλου

Τον περασμένο Δεκέμβριο έκλεισαν 15 χρόνια από το θάνατο του ευπατρίδη Χρήστου Δ. Λαμπράκη, ενός Ωραίου Έλληνα δημοσιογράφου, έκδοτη και αφοσιωμένου πολίτη στα ιδεώδη της Δημοκρατίας, της των Ελλήνων Παιδείας και του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Σαν αύριο 24 Φεβρουαρίου θα γινόταν 91 ετών. Έφυγε στα 76 του χρόνια , μετά από μια πολύ καθυστερημένη και αποτυχημένη επέμβαση μεταμόσχευσης καρδιάς και αντικατάστασης της με τεχνητή κι όχι ανθρώπινη, στο Ωνάσειο, σε μια ύστατη προσπάθεια, να ανατραπεί το μοιραίο. Με όσα συμβαίνουν γύρω μας σκέφτομαι συχνά ποια θα ήταν η γνώμη του και οι αντιδράσεις του, αν ζούσε. Δεν θα άφηνε σε χλωρό κλαρί την όποια κυβέρνηση και τον όποιο πρωθυπουργό πίστευε ότι ευθύνεται για το έγκλημα των Τεμπών.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας διερωτώνται, που το πάει ο Τραμπ. Με ποιους θέλει να πορευτεί και ποιους θέλει να έχει απέναντί του. Υπάρχει βέβαια και ο ενδιάμεσος στόχος, που είναι να σε τρομοκρατήσω για να σε αναγκάσω να έρθεις με το μέρος μου.  Βεβαίως για να πάει κανείς με το μέρος του, οφείλει να αποδεχθεί τον αναθεωρητισμό του και την εγκατάλειψη κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, αρχές και αξίες πάνω στις οποίες κινήθηκε ολόκληρο το δυτικό ημισφαίριο, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Ένας ακούραστος εργάτης της πέννας που με τιμούσε με τη φιλία του, ήταν ο μαχητής δημοσιογράφος, λογοτέχνης και κοινωνικός παράγοντας Νίκος Παπαπερικλής,  και ο οποίος υπήρξε στις οκτώ δεκαετίες της ζωής του υπόδειγμα ήθους, εργατικότητας, αξιοπρέπειας και κυρίως, συνεισφοράς και αγώνων για μία πιο δίκαιη κοινωνία και μία Ελλάδα δίχως αφέντες και «προστάτες».

Του Κώστα Πάντζιου

Τους επόμενους μήνες, οι διαπραγματεύσεις για την ειρήνευση στην Ουκρανία, είναι βέβαιο πως θα συγκεντρώσουν το ενδιαφέρον των πολιτών. Θα πρόκειται για το κορυφαίο γεωπολιτικό γεγονός, που θα δοκιμάσει τις πολιτικές και γεωπολιτικές αντοχές σε Ανατολή και Δύση. Φυσικά, κάθε λογικός άνθρωπος στον πλανήτη εύχεται να βρεθεί λύση και να σταματήσει ο πόλεμος, δηλαδή οι ανθρωποθυσίες, η καταστροφή και η δυστυχία.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Όπως οι δεινοί σέρφερ, επιχειρούν να δαμάσουν το κύμα και να καβαλήσουν με την ιστιοσανίδα τους πάνω σε αυτό, έτσι και οι δικοί μας ταγοί της πολιτικής σκηνής, ανέβηκαν στο άρμα του διδύμου Βελόπουλου-Κωνσταντοπούλου και επιδιώκουν να απολαύσουν άκοπα πολιτικά κέρδη, ποντάροντας στο πόνο των ανθρώπων, που είδαν τα παιδιά τους να χάνονται, στη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη.

του Σπύρου Κουζινόπουλου 

Ένας από τους Θεσσαλονικείς βουλευτές που στα μαύρα χρόνια της Κατοχής εξοντώθηκαν από τους Ναζί, ήταν ο κορυφαίος της Βορειοελλαδικής δημοσιογραφίας, Ζακ Βεντούρα, που βρήκε τραγικό θάνατο στα κρεματόρια του Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Ο Βεντούρα υπήρξε μία από τις ηρωικότερες και φωτεινότερες μορφές που ανέδειξε η δημοσιογραφική οικογένεια στη Βόρεια Ελλάδα.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου *

Κι εκεί που πήγαμε να συνηθίσουμε τα μπλε, κίτρινα, πορτοκαλί και πράσινα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, να που πρέπει να τα ξεχάσουμε και να μάθουμε "άλλα χρώματα".

Τα εξής δύο: ΜΠΛΕ σταθερά - ΚΙΤΡΙΝΑ κυμαινόμενα.

Γιατί Κύριε δεν έχει και πράσινα;;;

Ασφαλώς κι έχει αλλά όπως τα κίτρινα έτσι και το πράσινο είναι και αλμυρά ΚΑΙ προϋποθέτουν για να γίνουν λιγότερα "λύσσα"...την κρατική επιδότηση.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου *

Άνθρωποι, που γαντζώνονται στο τιμόνι και "παλεύουν", με αυτό.
Άλλοι που βλέπουν από τη θέση οδήγησης μέσα από το τιμόνι.
Άλλοι που έχουν πάρει το δίπλωμα δίνοντας αρκετές φορές εξετάσεις.
Κι άλλοι που έχουν δίπλωμα οδήγησης, με "κάποιους τενεκέδες λάδι"...
ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΜΗ ΚΙ ΑΠΟΨΗ για το μέχρι πότε πρέπει να οδηγούν άνδρες και γυναίκες.

Της Ελένης Σπανοπούλου*

ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΣ, για μένα είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Κύριος Ιερώνυμος για ένα θέμα που έχει ταλαιπωρήσει και ταλαιπωρεί τα τελευταία 30 περίπου χρόνια την ελληνική κοινωνία. Αναφέρομαι στην καύση των νεκρών και την επιεικώς απαράδεκτη στάση της Εκκλησίας μας.

Στην αρχή όταν το μαθαίνεις, χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου. Περνά όλη σου η ζωή μπροστά από τα μάτια σου. Θέλεις να ουρλιάξεις και αναρωτιέσαι “Γιατί σε εμένα”. Ξαφνικά, βλέπεις τα πράγματα αλλιώς. Ακόμα, και η δύση του ηλίου αποκτά άλλο νόημα για εσένα. Δίνεις σημασία ακόμα και στα πιο απλά πράγματα. Ακόμα και στην ανάσα σου. Γιατί τα πάντα μπορούν να αλλάξουν σε κλάσματα δευτερολέπτου. Και πριν αυτό συνέβαινε, αλλά τώρα το αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά. «Πόσο χρόνο θα ζήσω ακόμα; Πόσο ζωή μου έχει μείνει;», αυτές ήταν οι πρώτες ερωτήσεις που έκανα στην ογκολόγο μου την κα  Δανάη Δαλιάνη στην Ευρωκλινική Αθηνών, όπου νοσηλευόμουν.
Είμαι τριάντα τριών ετών* και τον περασμένο Απρίλιο διαγνώστηκα με καρκίνο του παχέος εντέρου και ηπατικές μεταστάσεις, μία μορφή καρκίνου όχι και τόσο συνηθισμένη για ένα άτομο της ηλικίας μου.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Κόμματα από δεξιά και αριστερά, επιδιώκουν να πλαγιοκοπήσουν την κυβέρνηση μετά τις μεγάλες συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού την Κυριακή με σύνθημα «δεν έχω οξυγόνο» και περιεχόμενο την υποψία για ορισμένους και την βεβαιότητα για τους πολλούς, ότι επιχειρείται η συγκάλυψη των ευθυνών για την τραγωδία των Τεμπών.
Η κυβέρνηση θορυβήθηκε σοβαρά από αυτές τις μαζικές διαδηλώσεις και γι’ αυτό έσπευσε να επουλώσει τα τραύματα που δημιουργήθηκαν με μια τηλεοπτική συνέντευξη, που έδωσε ο πρωθυπουργός, τρεις ημέρες μετά, με μοναδικό περιεχόμενο το θέμα των Τεμπών.

του Σπύρου Κουζινόπουλου 

Μία σημαντική επισήμανση πριν 40 χρόνια, ιδιαίτερα επίκαιρη στις μέρες μας μετά την αισχρή στάση της κρατικής ΕΡΤ στο έγκλημα των Τεμπών :Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος των δημοσιογράφων σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία; Ποια η ευθύνη τους απέναντι στην κοινή γνώμη, αλλά και ποιοι είναι οι κίνδυνοι από την εισβολή στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων που προσπαθούν να ποδηγετήσουν την πληροφόρηση;

Του Κώστα Πάντζιου

Δεν έχει περάσει ούτε ένα 15νθήμερο που έχει ορκιστεί Πρόεδρος των ΗΠΑ ο κ. Ντ. Τραμπ και ακόμα συζητείται παγκοσμίως τι πολιτική θα ακολουθήσει κατά τη δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο. Σε μία τέτοια περίπτωση, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Ο κ. Ντ. Τραμπ έχει πολύπλοκη πολιτική ατζέντα, ή απλούστατα δεν έχει φροντίσει να έχει πολιτική. Η πολύ απλή λογική λέει πως ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, στην περίπτωση που ισχύει το πρώτο, δεν μένει πως πρέπει να μην βιαζόμαστε να την δούμε την όποια πολιτική έχει. Και να την κρίνουμε. Στην δεύτερη περίπτωση, τα πράγματα είναι πιο απλά, αλλά και πιο επικίνδυνα, αφού η πρώτη οικονομική και πολιτική δύναμη του πλανήτη, θα αυτοσχεδιάζει!!!